85. Spacerowo

Dziś był strasznie upalny dzień. Matka miała jednak wolne i postanowiła, że wybierzemy się na spacer. Według internetów miało być umiarkowane zachmurzenie i przelotne opady deszczu. Wybrałyśmy się po 9:00, licząc na to, że zanim dotrzemy na nadodrzańskie wały, pojawią się obiecane chmury. Nic takiego nie miało miejsca. Na szczęście zdążyliśmy się wyspacerować, zanim zrobiło się naprawdę gorąco.
Piszę "zdążyliśmy", bo mimo, że na spacerze dominował pierwiosnek żeński, dzielnie dotrzymywał mi towarzystwa Snupert. Podczas, gdy Matka z Izą (Panią Snuperta) rozmawiały spacerując, my ganialiśmy się w trawie. I dobrze, że na spacer wybrały akurat wały, bo nieskoszone wysokie trawy dają odrobinę ochłody, a dodatkowo można schłodzić się w rzece. Oczywiście Snupert korzystał w pełni z bliskości wody (czasami mam wrażenie, że woda to jego naturalne środowisko), ja natomiast moczyłam tylko podwozie tam, gdzie było to możliwe. Potem pojawiło się trochę chmur, a nastąpiło to akurat jak wracaliśmy do domu. I dobrze, bo przejście przez rozgrzane miasto nie należy do najprzyjemniejszych, zwłaszcza, że mamy spory kawałek do domu. Potem zrobiło się  naprawdę gorąca, a obiecane opady przeszły bokiem (słychać było burzę, ale niestety do nas nie dotarła). W domu na szczęście czekał na nas wiatrak, który zawsze daje wszystkim odrobinę radości w upalne dni (ja też się do niego przekonałam, choć na początku był dla mnie dziwnym zjawiskiem ;-) Trzymajcie się ciepło i nie dajcie się upałom (a może raczej "trzymajcie się zimno"?).

A tak rozmiarowo prezentuje się na mnie moja nowa adresówka :-)

 Portretowe:

 

Chwila ochłody w trawie ;-)

Snupert i jego "patyczkowa" zdobycz ;-)

I pozujemy razem :-)