79. Upały!

Ostatnio dokuczają nam upały. Temperatura utrzymuje się w okolicach 30 st. C i spacery wcale nie sprawiają frajdy. Zdążyliśmy jednak skorzystać, zanim się rozkręciło na dobre. W poprzedni czwartek Matka umówiła się na spacer z koleżanką z pracy i tym razem w końcu spacer się odbył (Matka podobno wcześniej już się umawiała, ale zawsze coś stało na przeszkodzie i spotkanie się nie odbyło).
Wybraliśmy się na spacer rano, około 9:00. O 9:30 dotarłyśmy na wały nad Odrą. Matka ze mną, Julka z Bają i koleżanka Matki - Magda z Cezarem. Cezar jest w zasadzie jeszcze szczeniakiem, ma ok. 8 miesięcy i jego Pani wydawało się, że jest dobrze wychowany, słucha się i wraca na komendę. Oczywiście życie weryfikuje wszystko i nagle okazało się, że inne psy są atrakcyjniejsze od Pani i nawet inne osoby są fajniejsze (bo mają smaki w kieszeni ;-) Myślę, jednak, że spacer wszystkim się podobał - Cezar oczywiście wyglądał na szczęśliwego już w trakcie zabawy, Magda po spacerze, bo dostała od Julki wiele cennych wskazówek dotyczących wychowania niesfornego psiaka i po spacerze Cezar i jego Pani padli ze zmęczenia (co prawda był to tylko spacer, ale trwał ok. 3 h i temperatura z każdą minutą wzrastała).
Cezar szybko się uczy i mamy nadzieję, że wspólne spacery będą się powtarzały, mi przecież dobrze zrobiło spacerowanie z innymi psiakami i na pewno Cezarowi też nie zaszkodzi.
Przy okazji okazało się, że Cezar uwielbia wodę - chętnie wchodził do wody, płynął wzdłuż brzegu, gdy my szliśmy brzegiem. Niestety trzeba go uczyć wracania na zawołanie, bo popłynął dość daleko, a było to jego trzecie pływanie z życiu! Popracujemy nad tym ;-)

Baja jak zwykle chętnie pozowała do zdjęć :-)

I razem z Cezarem cieszyli się z bliskości wody :-)

Baja aportowała patyki....

...a Cezar po prostu pływał :-)

A ja tylko trochę zmoczyłam łapki ;-)

***

W niedzielę natomiast człowieki wymyślili sobie smażenie kiełbasek nad wodą. Poszliśmy, kiedy upał już tak nie doskwierał. Chociaż jeszcze było gorąco i siedzieliśmy w nasłonecznionym miejscu, miałam krzaczek, który dawał mi cień i wysokie trawy na lekko podmokłym terenie. Chowałam się tam, kiedy nie miałam ochoty na kąpiele słoneczne (a korzystałam z nich chętnie). Właściwie Matka kazała mi się kłaść w cieniu, bo ja wolałam węszyć wkoło naszej miejscówki. Poza tym człowieki zadbali o to, żebym często też chłodziła się w wodzie. Nie byłam zachwycona tymi kąpielami, ale rzeczywiście przynoszą one ulgę w takie dni. Z resztą kamionka była całkiem niezłą opcją, zwłaszcza, że w domu w ogóle nie dało się wysiedzieć - chyba trzeba przypomnieć człowiekom, że za szafą stoi wentylator i czas najwyższy zacząć go używać. 

Zdjęcie z zeszłego sezonu, bo Matka nie chciała ze sobą brać aparatu, ale przypomniała sobie o starym, wysłużonym cyfrowym aparaciku, który robi niezłe zdjęcia, a strata będzie niewielka, jeśli utonie w kamionce :-) Spodziewajcie się więc również zdjęć z tego sezonu ;-)