30. Problemy z komunikacją

W poście chodzi bynajmniej o moje problemy, ponieważ ja komunikuję się świetnie ze wszystkimi. No może poza momentami, kiedy Państwo muszą się domyślać czy kopytkuję po mieszkaniu, bo chcę na dwór, czy może kopytkuję z nudów, a może po prostu "bo tak". Robię to często i z różnych przyczyn i dla mnie każde kopytkowanie znaczy coś innego, ale dla Państwa wszystkie są takie same i kilka razy zdarzyło mi się posiusiać w domu, bo byłam godzinę wcześniej za potrzebą i Państwo nie domyślili się, że kręcę się, bo mi się znowu chce. Teraz zrywają się na każde dłuższe kręcenie i czasem sprytnie to wykorzystuję, tylko po to, żeby wyjść na kilka minut na dwór :p
Innego sposobu sygnalizowania potrzeb nie opanowałam i nie zamierzam, a niech się domyślają!
Ale do rzeczy. Jestem złym psem. Biję się w pierś! Jestem zła. W sensie niedobra, niegrzeczna, a nie, że opętał mnie szatan - choć Pani czasem krzyczy "uspokój się, szatan w Ciebie wstąpił?". Nie wstąpił. Po prostu choruję jak już wiecie na ciężką przypadłość jaką jest lęk separacyjny. Państwo robią wszystko, żeby mi pomóc, ale ja tak mam i już. Tabletki ziołowe nie pomagały, Kong jest fajny, dopóki nie wydłubię z niego smaków, spacery przed samotnym pobytem w domu niewiele dają, bo fizycznie jestem zmęczona, ale mam siłę szczekać. I właśnie to szczekanie doprowadziło do tego, że ktoś zostawił ostatnio Państwu anonimowy list na klatce schodowej z prośbą, żebym nie szczekała w godzinach nocnych (niestety Państwu zdarzyło się wrócić ostatnio po 22:00), bo inaczej zostanie wezwany TOZ (po co TOZ, przecież mi się krzywda nie dzieje!), SM, policja i media (super, będę w telewizji! :D ). I wiecie co? Ja wszystkich sąsiadów doskonale rozumiem! Już prawie rok muszą słuchać mojego jazgotu! (za to ich wręcz podziwiam, bo i tak długo wytrzymali). Nie rozumiem tylko jednego - po co pisać jakieś liściki, jakby nie można było zwyczajnie po psiemu, podejść, powąchać sobie zadka i powiedzieć "ej stary, słuchaj, jest sprawa...". Można? Można! Człowieki są dziwne...
I tu do Was Kochani mała prośba - pytanie: gdyby ktoś z Was mógł napisać czy ma jakieś doświadczenia z psimi feromonami. Podobno mają uspokajać i łagodzić stres, więc może pomogą mi się wyciszyć. A może macie jeszcze jakieś pomysły na złagodzenie mojego stresu? Wszystkich chętnie wysłucham (wyczytam)!