159. Kocham swojego psa bo...

Zainspirowana fejsbukowym profilem Lajki postanowiłam wyszukać cechy, zachowania i zwyczaje, które mi się w Boniaczkowej podobają, które cenię i które mnie rozczulają. Powstanie z tego cykl krótkich wpisów. Kolejność przypadkowa ;-)
Żeby nie było tak cukierkowo, za jakiś czas pojawi się też post z zachowaniami, których nie znoszę i które mnie wybitnie irytują ;-)

Kocham swojego psa bo...

Trzyma się blisko nas.
Mimo, że uwielbia wolność i niezależność, potrafi jednocześnie być mega czujna na spacerach. Zawsze pilnuje, by żadne z nas nie zgubiło się jej z oczu. Kiedy nagle straci nas z zasięgu wzroku (czasem specjalnie się przed nią chowamy) biega w kółko, węszy i nie odpuści, dopóki nie znajdzie swojego człowieka. Nie ucieka i nie oddala się bez potrzeby. Kiedy idzie przed nami, co jakiś czas sprawdza, czy aby na pewno dotrzymujemy jej kroku. Dzięki temu dość szybko po adopcji zdecydowaliśmy się jej zaufać i spuszczać ją ze smyczy na spacerach.

Na zdjęciach w ruchu ma głupią minę.
Kiedy próbuję zrobić jej jakieś zdjęcie w biegu, zwykle wychodzi ono prześmieszne. W biegu widać na jej pysku totalne szaleństwo i radość. Bona uwielbia ruch i okazuje to całą sobą. Ma nieskończone pokłady energii, które chętnie wykorzystuje na spacerach. Bardzo fajnie ogląda się potem takie dynamiczne zdjęcia ;-)

Języczek wypada jej z pyska.
Śmieszne i rozczulające zarazem :-) Czasem mam wrażenie, że Bona zapomina, że w ogóle ma język i dlatego zamyka pysk, bez uprzedniego schowania go do paszczy. Zdarza się jej to na spacerach,a także podczas snu. Czasem wywala cały "krawat", a czasem tylko delikatnie zagryza końcówkę przednimi zębami ;-)

Bardzo się stara podczas nauki.
Boniaczkowa jest niecierpliwa. Czasem wykonuje na raz wszystkie znane jej komendy, byle tylko dostać smaczka. Ciężko nakierować ją na tą jedną konkretną, którą akurat chcę jej nauczyć/powtórzyć. Ale kiedy już załapie o co mi chodzi, robi wszystko, żeby wyszło jak najlepiej.

Jej uszy żyją własnym życiem.
Cóż... Uszy Bony zdają się być osobnym organizmem. Żyją własnym życiem. Ustawiają się jak chcą i kiedy chcą. Dzięki temu mam wiele psów w jednym ;-)

***

Mam nadzieję, że seria " Kocham swojego psa, bo..." Wam się spodoba, a Lajka z Pańcią nie obrażą się, że temat jest zaczerpnięty z ich fanpage'a. Myślę, że w zasadzie każdy powinien zastanowić się, co fajnego drzemie w jego pupilu, za co szczególnie go ceni. Mi na pewno sprawi to ogromną radość, tym bardziej, że Bona ma również swoje rytuały czy zachowania, którymi doprowadza mnie do zupełnie skrajnych emocji. Ale teraz skupmy się na pozytywach ;-)